کاربرد قارچ میکوریزا Glomus mosseae)) روی کاهش اثر شوری در گل حنای گینه نو

به منظور بررسی تأثیر قارچ میکوریزا (Glomus mosseae) تحت تنش شوری بر ویژگی­های فیزیولوژیکی و میزان جذب برخی عناصر غذایی در گل حنای گینه نو (Impatiens hawkeri)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی، در محیط گلخانه در سه تکرار که هر تکرار شامل سه گلدان بود، در دانشگاه شهرکرد در سال 1393 اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح قارچ میکوریزای همزیست (صفر، 8 و 16 درصد حجمی) و کلریدسدیم با سه سطح (صفر، 15 و 30 میلی­مولار) بودند. بستر کشت شامل 50 درصد پیت ماس، 40 درصد پرلیت و 10 درصد پوسته برنج (به صورت حجمی) بود. در زمان انتقال نشاها، قارچ میکوریزا با بستر ترکیب شد و پس از استقرار نشاها تیمار شوری از طریق آب آبیاری اعمال شد. صفات مورد ارزیابی شامل میزان نیتروژن، فسفر، پتاسیم، سدیم، پرولین، وزن تازه و خشک ریشه و درصد کلونی­سازی ریشه بود. تیمار میکوریزای 16 درصد بر نیتروژن (31/2 درصد) و فسفر (339/0 درصد) و اثر متقابل آن با شوری 30 میلی­مولار بر میزان پرولین (754/0 میکرومول بر گرم وزن تر) و درصد کلونی‌سازی ریشه (35 درصد) تأثیر معنی­داری داشته است. براساس نتایج ﺗﺤﻘﯿﻖ حاضر، اﺧﺘﻼف ﺑﯿﻦ گیاهان تیمار شده با ﻣﯿﮑﻮرﯾﺰا و سایر تیمارها در بسیاری از ﺻﻔﺎت ﻧﻤﺎﯾﺎن اﺳﺖ و به نظر می­رسد که کاربرد ﻗﺎرچ ﻣﯿﮑﻮرﯾﺰا در بستر کاشت می­تواند سبب افزایش ﺗﺤﻤﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﻮری از طریق تأثیر بر برخی ویژگی­های فیزیولوژیکی در گل حنای گینه نو شود.